Zbatimi i drejtave të gruas Imami gjithmonë më ofroi vendin më të mirë në dhomë. Ai s\\\'do të fillonte të hajë para se unë të ulesha në tavolinë. Ai gjithashtu u thoshte fëmijëve: \\\'Pritni derisa Zonja të arrij.\\\' Ai mbajti respektin ndaj mua dhe as që donte të merrem me punët e shtëpisë. Ai gjithmonë do më thoshte: \\\'Mos pastro.\\\' Nëse do të doja të lajë teshat e fëmijëve në hauz ai do vinte dhe do thoshte: \\\'Çohu, s\\\'do duheshe të lashë.\\\' Në tërësi, mund të them që Imami nuk konsideroi pastrimin, larjen e enëve madje dhe larjen e teshave të fëmijëve si pjesë e obligimeve të mia. Nëse ndonjëherë nga nevoja unë i bëja këto punë ai do të shqetësohej duke i konsideruar ato si një lloj padrejtësie ndaj meje. Bile kur hyja në dhomë, ai asnjëherë s\\\'do të thoshte: \\\'Mbylle derën pas vetes,\\\' por priste derisa të ulesha që madje vet të shkonte dhe mbyllte derën. 60 vite jete të përbashkët madje me as një kërkesë për një gotë uji Imami pati respekt të jashtëzakonshëm për bashkëshorten e tij. Për shembull, nuk do gënjeja nëse do të thosha që në periudhën e 60 viteve bashkëjetese, ai bile nuk zgjati dorën kah ushqimi (në tavolinë) para gruas së tij madje as që pati një pritje shpresuese nga ajo. Bile mund të them që gjatë 60 viteve jete të përbashkët, ai asnjëherë nuk kërkoj për një gotë uji por gjithmonë vet e mbushte ujin. Nëse gjendej në pozitë ku s\\\'mundte të merr ujin, ai do thoshte: \\\'A s\\\'është uji këtu?\\\' Ai asnjëherë s\\\'do thoshte: \\\'Çohu dhe sjellë ujin.\\\' Ai veproi kështu jo vetëm me gruan e tij por edhe me ne vajzat e tij. Nëse ai ndonjëherë dëshironte ujë ne me entuziazëm do vraponim për t\\\'ia sjellë ujin, edhe pse ai kurrë s\\\'deshi që t\\\'ia sjellim ujë në dorën e tij. Gjatë ditëve të rënda të tij të fundit, çdo herë që do çelte sytë dhe nëse ishte aftë të fletë, ai do pyeste: \\\'Si është Zonja?\\\' Ne do përgjigjeshim: \\\'Ajo është mirë a ti thuamë që të vinë tek ju?\\\' Ai do përgjigjej: \\\'Jo asaj i dhemb kurrizi. Le të pushon.\\\' Sidika Mustafai (E bija e Imamit) Jam i bekuar që kam një grua të tillë Imami ishte shumë i lidhur për gruan e vet dhe kishte një respekt të veçantë ndaj saj, aq shumë sa që gruan do e vendoste në një anë ndërsa fëmijët në një anë tjetër. Mbaj në mend që një herë gruaja e Imamit kishte shkuar në udhëtim dhe Imami kishte hasret të madh ndaj saj. Kur vrenjtej ne do bënim shaka me të duke i thënë: \\\'Kur Zonja është këtu Imami qesh dhe kur nuk është këtu Imami është në rrëmujë dhe i vërenjtur.\\\' Shkurtimisht, sa do që do e ngucnim, ai nuk do ndërpriste të vërenjturën. Më në fund i thashë: \\\'E bekuar është Zonja që e doni aq shumë.\\\' Ai tha: \\\'I bekuar jam unë që kam një grua të tillë. Askush s\\\'ka sakrifikuar në jetë sikurse ajo. Nëse edhe ju do bëheshit sikurse Zonja edhe burrat tuaj do t\\\'ju dashuronin aq shumë.\\\' Sidika Mustafai (E bija e Imamit) Erdha ti lajë enët Një ditë u bë ashtu që në shtëpinë e Imamit kishte shumë mysafir. Pas ushqimit, mblodha enët dhe i çova në kuzhinë. Së bashku me Zehranë, vajzën e Zotit Ishraki, u përgatitëm ti lajmë enët. Megjithatë, ne vërejtëm që Imami menjëherë kishte ardhur në kuzhinë. Pyeta Zehranë: \\\"Pse Haxhi Aga erdhi në kuzhinë?\\\" Kisha të drejtë për surprizë ngase s\\\'ishte koha për abdes. Imami përveshi mëngët dhe tha: \\\"Pasi që sot ka shumë enë unë erdha t\\\'ju ndihmoj.\\\' Trupi im filloi të dridhet. O Zoti im! Çka janë duke parë sytë e mi! I thashë Zehrasë: \\\"Të bëj bije në Allahun; të lutem kërko nga Imami të largohet. Enët do i lajmë ne vet. \\\" Kjo me të vërtet ishte e papritur për mua. Marzieh Hadide Chi (Dabagh) Show Less >>